Mondkapje
Als we Sezer te spreken krijgen, heeft hij net een bekerwedstrijd achter de rug. "We hebben met 0-1 gewonnen bij Ofspor, de grote rivaal van Yomraspor", vertelt Sezer in gesprek met ELF Voetbal. "Ik heb zelf veertig minuten warmgelopen, maar helaas heb ik niet gespeeld. Het was een spannende wedstrijd. Iedere wedstrijd wordt in Turkije gespeeld alsof het een finale is. Er zijn nog geen supporters welkom en we moeten overal een mondkapje dragen. Voor iedere wedstrijd worden alle spelers getest op corona. Wat dat betreft is het hier behoorlijk veilig. In het dagelijks leven draagt iedereen ook een mondkapje. Maar ik ga hier niet zo vaak naar buiten, dus daar heb ik weinig last van."
Ook in Turkije werd het voetbal grotendeels stilgelegd door het coronavirus. Sezer besloot om die reden om een tijdje terug te gaan naar zijn familie in Nederland. "In de maanden dat het voetbal in Turkije stil lag, ben ik in Nederland geweest. Daar heb ik een tijdje bij UPS gewerkt. Ik kon lekker uitslapen om vervolgens aan het werk te gaan. Meestal ging ik 's avonds of 's nachts nog een stuk hardlopen. Tijdens de ramadan was ik ook ik Nederland. Toen moest ik dus ook nog vasten. Tijdens de ramadan ben ik ook blijven trainen. Dan ging ik 's nachts rond 02:00u bijvoorbeeld nog even hardlopen."
Vriendenschaar
Sezer werd geboren in Tiel en zette zijn eerste stappen op de voetbalvelden van CVV Vriendenschaar. De aanvaller bleef uiteindelijk tot zijn zeventiende plakken op Sportpark Terweijde. "Mijn jaren in de jeugd bij Vriendenschaar waren heel leuk. Ik heb er veel vrienden aan overgehouden. In de D-afdeling heb ik wel een zware periode gehad. Ik werd toen niet opgenomen in de D1 en moest twee jaar achter elkaar in de D2 spelen. Mijn vrienden zaten niet meer bij me in het team. Ik was in die tijd behoorlijk aan de dikke kant en daarom waren er mensen die niet in me geloofden. Daar heb ik het lastig mee gehad. Gelukkig waren er ook trainers die wel vertrouwen in me hadden. Die zal ik de rest van mijn leven dankbaar zijn. Zij hebben me door die lastige jaren gesleept."
De topfitte Sezer tijdens zijn medische keuring in Turkije.
Trabzonspor
In de zomer van 2017 kwam Sezer per toeval terecht bij Trabzonspor, waar hij ging spelen in het opleidingsteam 1461 Trabzon. "Dat avontuur begon toen ik op vakantie was in Turkije. Ik mocht meedoen aan een talententraining bij Trabzonspor. Dat wilde ik eigenlijk al veel langer, maar mijn vader zei dat ik geduld moest hebben en dat mijn tijd wel zou komen. Achteraf bleek dat ik na de eerste training al gekozen was en dat ik dus in het team zat. Toch was het een lastige beslissing om naar Turkije te gaan. Het moeilijkste vond ik dat mijn vader in Nederland bleef. Hij is mijn beste vriend en heeft altijd in mij gelooft. Hij heeft vroeger nooit een training of wedstrijd van me gemist. Maar ik had nooit durven dromen dat ik voor Trabzonspor zou spelen, dus ik wilde deze kans met twee handen grijpen."
"Trabzonspor staat bekend als club met heel veel talenten. Maar ik heb de afgelopen jaren ook gemerkt dat de voetbalwereld een moeilijke wereld is. Iedereen denkt aan zichzelf. Ik heb hier in het tweede elftal gespeeld. In mijn eerste seizoen was ik in achttien wedstrijden goed voor achttien doelpunten en acht assists. Daarna besloot de trainer om zonder echte spitsen te gaan spelen en dus speelde ik voor de winterstop bijna niet. In de tweede seizoenshelft werd ik op het middenveld gezet en heb ik alles gespeeld. Helaas maakte ik slechts een doelpunt (zie filmpje). Er werd me wel beloofd dat ik de stap naar de O19 mocht maken, maar de club had op dat moment een transferverbod. De club is toen ook enkele afspraken niet nagekomen en dat is de reden dat ik deze zomer wilde vertrekken."
Profvoetballer
Deze zomer verruilde Sezer de jeugdopleiding van Trabzonspor voor een avontuur bij Yomraspor, dat uitkomt op het vierde niveau van Turkije. "De trainer van Yomraspor is de beste vriend van mijn trainer bij Trabzonspor. Zo ben ik hier terechtgekomen. Het is echt een leuke club en het gehele elftal wil het beste voor elkaar. Dat was bij Trabzonspor zeker niet zo. Ik ben echt blij dat ik deze stap heb gezet. Alleen al op de trainingen leer ik ontzettend veel. Ik heb al twee keer bij de selectie gezeten en heb in de beker mijn debuut gemaakt. In die wedstrijd scoorde ik meteen mijn eerste doelpunt. Ik heb voor drie seizoenen getekend en ga hier knokken om zoveel mogelijk minuten te maken."
"De doelstelling van de club is om in deze competitie te blijven, maar na vijf wedstrijden staan we op de eerste plaats. Dat is nog nooit eerder gebeurd bij Yomraspor. Toch blijven we gewoon van wedstrijd naar wedstrijd kijken. De verschillen tussen het voetbal in Nederland en Turkije zijn groot. In Nederland is het veel techniek, het balletje laten rollen en het spelletje met je hoofd spelen. In Turkije moet je vooral veel rennen, vechten voor de bal en wordt er vaak een lange bal gespeeld. Ook de trainingen zijn anders. In Nederland moet je in de voorbereiding op het seizoen vaak rennen en werken aan je conditie. Dat is hier in Turkije gewoon een normale training, dus dat is behoorlijk zwaar."
Sezer (nummer 28) in actie namens Yomraspor.
Professioneel
Waar in Nederland het profvoetbal na de Eredivisie en Keuken Kampioen Divisie stopt, zijn er in Turkije meerdere profcompetities. "In Turkije heb je natuurlijk de Süper Lig", aldus Sezer over de Turkse voetbalpiramide. "Daarna komen de TFF 1. Lig, TFF 2. Lig en TFF 3. Lig. Ook de TFF 3. Lig is profvoetbal. Dat merk je een verschillende dingen. Alle spelers hebben gewoon een contract en naar uitwedstrijden reizen we met het vliegtuig. Alles is erg professioneel geregeld. Ik kan me dus volledig richten op het voetballen. Toen ik nog bij Vriendenschaar speelde, had ik niet meer het gevoel dat het nog ging lukken om het profvoetbal te bereiken. Ik was al zeventien en het lukte niet om bij een profclub te komen."
"Ik heb ooit nog een stagewedstrijd bij FC Twente gespeeld. Ik scoorde twee keer, gaf een assist en versierde een strafschop. Ook bij FC Dordrecht heb ik twee weken mee mogen trainen. Bij Twente en Dordrecht ging het eigenlijk heel goed, maar uiteindelijk liep het op niets uit. Toch heb ik nooit opgegeven en alle trainingen en wedstrijden bleef ik alles geven. Naast het voetbal deed ik extra fitness en was ik vaak aan het kickboksen. Ik heb altijd de hoop gehouden dat er ergens een mooie deur voor mij open zou gaan en dat is uiteindelijk dus ook gebeurd. Ik zal nu alleen maar harder blijven werken."
Engeland
Voorlopig zal de linkspoot dus te bewonderen zijn in het Noord-Oosten van Turkije, waar hij aan de Zwarte Zee zijn voetbalkunsten mag vertonen. "Ik woon hier al drie jaar bij familie. Daar kom ik al van kleins af aan. Het voelt dus ook als echte familie. Trabzon is een drukke stad met veel groen, maar een vakantiebestemming wil ik het niet noemen. Het is een droom om veel geld te kunnen verdienen met voetballen. Dan kan ik ervoor zorgen dat familie en andere mensen om me heen het goed hebben. Het zou mooi zijn dat mensen me zien als voetballer die het verdiend heeft om prof te worden en die altijd hard is blijven werken. Als ik ooit nog in Engeland zou mogen spelen, zou dat geweldig zijn", besluit de twintigjarige avonturier.
