Interview Daan Rienstra: 'Ik wilde graag nog in het buitenland voetballen'

Avondklok

Als we Rienstra een de lijn krijgen, kijkt de middenvelder uit op de Egeïsche Zee. In zijn woonplaats Volos heeft hij over de omgeving niets te klagen. "Ik zit nu op een grote steen op het strand. Het is hier zo'n zeventien graden", begint de Nederlander zijn verhaal tegenover ELF Voetbal. "Dit weekend hebben we met 0-1 gewonnen bij PAS Giannina. We speelden op een veld, zo slecht heb ik het nog nooit gezien. Gelukkig hebben we toch de drie punten. We zitten hier altijd een dag voor de wedstrijd in een hotel. Dat vinden ze professioneel."

Ook in Griekenland heeft hij echter te maken met corona-maatregelen. "Het voetbal gaat door, maar we zitten sinds eind oktober in een lockdown. Dat betekent dat bijna alles dicht is. Je moet een appje sturen als je naar buiten wil. Vanaf 21:00u geldt er ook een avondklok. Hier houdt iedereen zich daar zonder moeite aan. Als ik dan zie wat er nu in Nederland gebeurt, dan sta ik daar echt van te kijken. Ik snap niet dat mensen zich daar niet eventjes aan kunnen houden. Toen we hier kwamen, waren restaurants enzo nog gewoon open."

"Daar hebben mijn vriendin en ik zeker van genoten, maar we zijn hier vooral voor het voetbal. Dat het hier mooi en warm is, is natuurlijk mooi meegenomen. Ondanks alles hebben we het goed naar onze zin. Het is jammer dat de stadions leeg zijn. Er zijn hier clubs met een fanatieke aanhang en dat wil je meemaken. Maar ik ben er inmiddels wel aan gewend. Dat geldt ook voor het lopen met een mondkapje. Dat is nu normaal. We worden voor de wedstrijden getest en mogen daarna met elkaar in de bus zitten. Gelukkig kunnen we gewoon voetballen."

De Toekomst & Varkenoord

Rienstra werd geboren in Alkmaar en speelde in de jeugd bij de twee grootste clubs van Nederland. "Ik heb inderdaad bij Ajax en Feyenoord gespeeld. Veel mensen denken dat ik ook bij AZ heb gezeten, maar dat is niet zo. Uiteindelijk heb ik acht jaar bij Ajax gespeeld en dat is het mooiste wat er is. Je moet als kind veel opgeven, gaat vroeg van huis en komt pas laat terug. Mijn vrienden gingen bijvoorbeeld buiten spelen of later een avondje uit. Dat soort dingen kon ik niet en dat mis je toch wel. Ondanks dat je er ook veel voor terug krijgt."

"Ik heb met Ajax veel toernooien in het buitenland gespeeld. We zijn in Dubai, Rusland, Qatar en Spanje geweest. Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet en daar ben ik heel dankbaar voor. Na wat onenigheid ben ik naar Feyenoord vertrokken. Ik was nog een jeugdspeler, maar er werd behoorlijk fanatiek op die stap gereageerd. Dat was heftig. Maar niet veel mensen kunnen zeggen dat ze bij Ajax en Feyenoord hebben gespeeld. Het waren in die tijd qua jeugdopleiding de grootste clubs. Ik ben erg trots dat ik daar heb mogen spelen."

Rienstra (rechts) tijdens zijn periode bij ADO'20.

Stapje terug

Na een seizoen in Rotterdam besloot Rienstra echter om terug te keren naar de amateurs. "Ik was op dat moment helemaal klaar met de voetbalwereld. Dat vonden veel mensen zonde, maar voor mijn gevoel had ik dat nodig. Ik kwam op jonge leeftijd in het eerste van ADO'20, waar ik twee jaar heb gespeeld. Dat was in de Topklasse, echt een hoog niveau. Ik leerde vooral het voetballen tegen sterke spelers. Dat was goed voor me. Ik kwam er snel achter dat het me te gemakkelijk af ging en ik hoopte dat ik weer een kans zou krijgen in het profvoetbal."

"Het was ook zonde om die jaren bij Ajax en Feyenoord weg te gooien. Toen kwam Heracles op mijn pad. De club volgde me al een tijdje en wilde me graag hebben. Ik kon met het eerste meetrainen en daar stond ik natuurlijk voor open. Mijn broer Ben speelde bij Heracles dus ik kende de club behoorlijk goed. Mijn debuut uit bij PSV zal ik nooit vergeten. We speelden onder meer tegen Memphis. Onze seizoenstart was slecht en dat was niet gunstig voor jonge spelers. De trainer vloog eruit en er werden ervaren jongens aangetrokken."

Minuten

Het bezoekje aan PSV bleek uiteindelijk zijn enige optreden in het shirt van de ploeg uit Almelo. In de zomer van 2015 koos de controleur voor RKC Waalwijk. "Ik werd gebeld door toenmalig trainer Peter van den Berg. Hij had een goed verhaal, maar vertelde ook meteen dat de club op dat moment weinig financiële middelen had. Daar deed ik het overigens ook niet voor. Ik voetbal omdat ik dat leuk vind. In die eerste periode bij RKC verdiende ik bijna niks. Ik ging daar echt heen om veel minuten te maken en iedere week te spelen. Zo kon ik beter worden."

"Mijn vijf seizoenen bij RKC zaten vol ups en downs", vervolgt Rienstra, die uiteindelijk 150 officiële duels speelde namens de club. "Een periode vol trainerswissels pakte voor mij niet goed uit. Ik speelde weinig, maar ben hard blijven trainen. In die periode had ik ook wel eens mot met de trainers. Ik gaf dan mijn mening en dat is niet altijd handig. Soms moet ik ook in de spiegel kijken. Ik heb ook zeker niet alles goed aangepakt. Onder Fred Grim heb ik daarna mijn kans gekregen en vervolgens ben ik niet meer uit het team verdwenen."

Rienstra in het shirt van RKC Waalwijk.

Zenuwen

In 2019 volgde een bijzonder hoogtepunt voor Rienstra en RKC. Na een afwezigheid van vijf jaar keerde de club via de nacompetitie terug in de Eredivisie. De bizarre wedstrijd op bezoek bij Go Ahead Eagles staat bij veel voetballiefhebbers nog op het netvlies. In Deventer raakte Rienstra geblesseerd, werd de clubarts van RKC getroffen door een hartstilstand en wonnen de gasten in extremis met 4-5. "Ik vergeet dat niet snel, maar alles is in een waas voorbij gegaan. We zaten in een goede flow en voelden dat we het niet meer uit onze handen gingen laten glippen."

"Na de 0-0 thuis gingen we er vanuit dat we het uit af zouden maken. We begonnen goed en kwamen met 0-2 voor. Daarna kreeg ik een beuk en viel ik op mijn heup. Ik moest gewisseld worden en baalde daar natuurlijk enorm van. In de rust werd onze clubarts onwel. Iedereen was in shock en dan is voetbal even niet meer belangrijk. In het leven gebeuren nare dingen, maar je moet toch door. Ook wij moesten door. We konden moeilijk zeggen dat we die wedstrijd niet af zouden maken. We hebben het goed opgepakt en zijn er tot de laatste minuut in blijven geloven."

"Op dat moment vond ik de dokter belangrijker dan de promotie. Gelukkig is het in beide gevallen goed gekomen. Op de tribune was ik twintig keer zo zenuwachtig. Ik had geen controle meer over de wedstrijd. Ik zat met mijn ogen dicht en heb zitten vloeken en tieren. In de laatste tien seconden raakt Stijn Spierings die bal nog een keer goed. Dat was ongelooflijk. De huldiging was een van de mooiste momenten van mijn carrière. Al die vreugde na moeilijke jaren. De club was bijna failliet. Ik heb alles van dichtbij meegemaakt. We hebben nooit opgegeven."

Eredivisie

Seizoen 2019/20 werd vervolgens ook een jaar om niet snel te vergeten. Na 26 speelrondes werd de Eredivisie stopgezet vanwege het coronavirus. RKC stond op dat moment op de laatste plek, maar bleef toch op het hoogste niveau. "Voetballend waren we tevreden, maar we hebben de punten niet gehaald. Op de beslissing van de KNVB hadden we geen invloed. Dat had ook de andere kant op kunnen vallen. Voor RKC is het goed dat de club in de Eredivisie is gebleven. De periode zonder voetbal was raar, we konden bijna niks doen. Hopelijk is deze corona-tijd snel voorbij."

Rienstra (rechts) in actie tegen Olympiakos.

Griekenland

In de zomer van 2020 vond Rienstra vervolgens een fraaie uitdaging in Griekenland, waar hij inmiddels een half jaar goed bezig is. "Ik heb altijd de ambitie gehad om in het buitenland te voetballen. Bij RKC had ik de afspraak dat ze me lieten gaan als er iets moois op mijn pad kwam. Uiteindelijk kwam Volos NFC voorbij en binnen 24 uur was ik er over uit dat ik dit wilde doen. Mijn contract bij RKC werd ontbonden en toen ben ik naar Griekenland gegaan. Daar moest ik nog medisch gekeurd worden. Dat risico heb ik genomen en het heeft goed uitgepakt."

"Ik ben samen met mijn vriendin naar Griekenland verhuisd en we hebben het samen heel goed. Ook voetballend gaat het prima. Ik speel alles, we halen veel punten en doen op alle vlakken mee. Dan is het als voetballer natuurlijk snel goed. Het voetbal is vooral gebaseerd op resultaat. Wedstrijden worden vaak beslist door één moment. Grote uitslagen zie je daarom niet zo vaak. We winnen niet zomaar met 3-0. Daar leer ik ook weer van. Bizarre wedstrijden zoals die van RKC tegen Go Ahead Eagles kom je hier niet zo vaak tegen."

Ook de manier van voetballen was even wennen voor Rienstra, die tot afgelopen zomer enkel op Nederlandse bodem actief was. "Er wordt regelmatig de lange bal gespeeld, maar op de helft van de tegenstander nemen we meer risico. In Nederland zie je vaak naïeve fouten in de achterhoede. In Griekenland wordt er gevoetbald zodra dat kan. Als het niet kan, speelt iedereen voor het winnen van de tweede bal. Dan is de kans kleiner dat de tegenstander grote kansen krijgt. Het is echt een verschil met Nederland, maar ik vind het zeker leuk om mee te maken."

Volos NFC

De club van Rienstra is nog geen bekende naam. Dat komt omdat Volos NFC pas sinds 2017 bestaat. Sindsdien gaat het behoorlijk snel aangezien dit alweer het tweede seizoen op het hoogste niveau is. "De club is tot nu toe ieder seizoen gepromoveerd. Onze voorzitter heeft de club in 2017 opgericht en binnen drie jaar naar het hoogste niveau gebracht. Volos NFC heeft nog geen grote historie, maar de ambitie is er zeker", ervaart de geboren Alkmaarder, wiens werkgever zeker niet de enige voetbalclub is in de stad aan de Egeïsche Zee.

"Ik ken ook niet alle ins en outs. Er waren gesprekken over een fusie tussen de twee voetbalclubs uit Volos, maar zij wilden niet samen. De helft van de stad is namelijk voor Niki Volos en andere helft is fan van Olympiakos Volos. Daarom heeft onze president besloten om een eigen club op te richten. De meeste mensen in de stad zijn nog steeds voor Niki of Olympiakos, die allebei op het derde niveau spelen. Ik denk dat er mondjesmaat meer mensen de overstap gaan maken naar onze club. Maar dat heb ik nu vanwege de coronacrisis nog niet kunnen zien."

Rienstra (rechts) is een vaste waarde bij zijn Griekse werkgever.

Topclubs

In de Super League moet Rienstra zich staande houden tegen bekende namen als PAOK Saloniki, AEK Athene, Olympiakos Piraeus en Panathinaikos. "Dat zijn natuurlijk de mooiste wedstrijden. We hebben tegen alle topclubs best goed gespeeld, maar na zestig minuten gaat ons kaarsje langzaam uit. Dat komt ook omdat we een behoorlijk druk schema hebben. Ik merkte ook dat die topclubs echt goede spelers hebben. Ze kunnen vijf keer wisselen en er nog niet minder op worden. De topclubs hebben ook een veel groter budget dan bijvoorbeeld Volos."

"De beleving is hier heel anders dan in Nederland. De mensen op de reservebank gaan bijna met elkaar op de vuist tijdens de wedstrijd. Ook als er bijna geen mensen op de tribune zitten kan het daar onrustig zijn. Bij iedere overtreding wordt er om kaarten gevraagd. Iedereen doet er echt alles aan om zoveel mogelijk punten bij elkaar te verzamelen. Het maakt ze echt niet uit hoe, als er maar gewonnen wordt. Tijdens de eerste wedstrijden dacht ik: 'doe even rustig op die bank, joh'. Maar stiekem is het ook mooi om die emotie tijdens wedstrijden te ervaren."

Strand

Naast het voetbal geniet de middenvelder ook van het leven in Volos, een stad met een kleine 150.000 inwoners. "Het is hier niet erg toeristisch, maar de stad is prachtig. Er zijn hier bergen en het strand. In deze tijd van het jaar is het nog zeventien graden. Volos heeft alles om een mooi vakantieoord te kunnen zijn. Vanaf ons huis is het nog geen vijfhonderd meter naar het strand. Ik loop nog zonder jas en we kunnen lekker buiten zitten met koffie en een broodje. De omgeving is sowieso mooi meegenomen. Dit hadden mijn vriendin en ik niet willen missen."

Voor wedstrijden reist Rienstra met zijn ploeggenoten door het hele land. Van Ioannina in het westen tot Saloniki in het noorden en zelfs Heraklion op Kreta. "Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar helaas nog niet echt van heb kunnen genieten. Athene en Thessaloniki zijn mooie steden, maar er zijn ook plaatsen waar je liever niet bent. We hebben bijvoorbeeld tegen Asteras uit Tripolis gespeeld. Daar was bijna niks te doen. Dat is echt een dooie stad. Het verschil is groot. Wat dat betreft hebben wij het zeker getroffen in Volos."

Parkeerplaats

Op Griekse bodem moet Daan het wel stellen zonder zijn oudere broer Ben (30), die bij Fortuna Sittard speelt. Vorig jaar was hij juist weer actief in het buitenland. Destijds stond hij onder contract bij Kayserispor in Turkije. "Dat is natuurlijk lastig. We willen elkaar graag iedere dag zien. Dat moet nu via FaceTime. Ik heb Ben het afgelopen jaar een keer gezien op een parkeerplaats. Hij kwam net terug uit Turkije en een dag later vloog ik naar Griekenland. Daarom zijn we naar elkaar toe gereden en heb ik hem en mijn neefje even gezien."

"Ik mis mijn familie en vrienden zeker. In deze tijd van corona is dat extra zwaar. Anders zouden mijn ouders hier al lang een keertje geweest zijn. Die gaan echt genieten als ze eindelijk mogen komen. Het is eigenlijk gewoon een kleine vakantie voor ze", aldus Rienstra, die hoopt ooit nog met zijn broer samen op het veld te staan. "Het is wel een droom om ooit nog met mijn broer samen in een team te spelen. Het lijkt me echt geweldig om ooit een seizoen met hem mee te maken. Het maakt me dan niet uit waar op de wereld dat is."

Top zes

Nu richt basisklant Rienstra zich vooral op presteren met Volos NFC. "We willen graag in de play-off komen. Daar mag de top zes aan meedoen, maar je hebt natuurlijk AEK Athene, PAOK Saloniki, Olympiakos Piraeus, Panathinaikos en Aris FC. Dat zijn de vijf grote clubs. Met de andere clubs strijden we om een plekje. Het is een doel om dat te redden, maar als het niet lukt is er geen man overboord. We staan behoorlijk veilig ten opzichte van de onderste regionen. Als je hier onderin bungelt is het niet leuk om te voetballen. De druk en emotie neemt dan toe."

"Ik heb een contract voor een seizoen getekend met een optie voor nog een jaar. Dat ligt aan het aantal wedstrijden dat ik ga spelen. Ik wil zoveel mogelijk spelen. Tot nu toe heb ik een wedstrijd gemist door een rode kaart. Daarna heb ik alles gespeeld en dat wil ik volhouden. Ik wil laten zien dat ik het hier op het hoogste niveau ook kan. Wie weet wat er dan gaat komen. Misschien iets anders in Griekenland of nog een jaar bij Volos. Daar heb ik nu nog geen idee van. Ik wil in ieder geval graag nog even in het buitenland blijven."