Laatste nieuws
19.45Van der Gijp trekt lachend een pijnlijke conclusie: ‘Kuttrainer’
19.44'Barça schrapt vier kandidaten en blijft hopen op Xavi'
19.40Feyenoord strikt sponsor uit Qatar voor miljoenendeal
19.37Derksen lacht om mogelijke opvolger Van 't Schip: 'Dat is toch een wielrenner?'
19.35Gedrag Vinícius gekraakt: 'Het is elke wedstrijd raak, daar moet hij aan werken'
19.34AZ verlengt contract met aanvoerder Van Lunteren
19.34Feyenoord sluit akkoord met Qatarese sponsor en sleept ‘miljoenendeal’ binnen
19.07AD: Feyenoord strikt partner uit Qatar voor 'miljoenendeal'
19.0016 mogelijke opvolgers van John van 't Schip bij Ajax op een rij
18.48Nieuws uit Italië: Ajax komt uit bij voormalig PSV-target voor verdedigende impuls
18.44Köcku in genade aangenomen bij Schmidt: ‘Dit is nooit zijn intentie geweest’
18.43Mauro maakt zich geen zorgen bij PSV: 'Gaan daar later dit voorjaar naar kijken'
18.41Kökçü keert na kritisch interview terug in wedstrijdselectie Benfica
18.37'Manchester United hoort vraagprijs voor twee transferdoelwitten'
18.34Hoeness: 'Het wordt moeilijk, zo niet onmogelijk om Alonso te halen'
18.22Alblas stopt na nieuwe kruisbandblessure: 'Zullen het nooit weten'
18.22Kökcü en Schmidt sluiten vrede: 'Niet zijn intentie om ruis te veroorzaken'
18.22Ervaren FC Utrecht-back staat voor vertrek na aantrekken Horemans
18.11Eredivisionist (29) scheurt kruisband voor de derde keer en beëindigt carrière
18.05Wilde John van ’t Schip zelf wel stoppen, en waarom is haast geboden voor Ajax? Vier vragen en antwoorden
18.02Van 't Schip over motivatie spelers: 'Willen zich laten zien om transfer te maken'
17.59Schouten onthult rituelen op een wedstrijddag: 'Dat doe ik al jaren'
17.53‘Ajax houdt PSV-target Debast in de gaten, maar geniet stevige concurrentie’
17.44Excelsior-doelman Alblas (29) stopt na derde zware blessure
17.43Oud-ploeggenoot pakt Robinho en Dani Alves aan: ‘Als het mijn dochter was...’
17.38Manchester United stuurt afgezanten naar Real Madrid voor gesprekken over spits
17.38'Manchester United meldt zich in Madrid voor verrassende zomertransfer'
17.35Messi doet boekje open over toekomst: 'Dan zal ik zelf de knoop doorhakken'
17.23Advies voor Vinícius: 'Opstootjes zijn er altijd, daar moet je boven staan'
17.23Parejo voorziet veelbesproken Vinícius van advies: 'Daar moet je boven staan'
17.23Elfrink: ‘Sergiño Dest kan absolute grootverdiener worden bij PSV’
17.17VP-voetbalkantine: 'Zonder Henderson maakt Ajax geen kans in de klassieker'
17.12Tonali opnieuw in de problemen: Newcastle blijft middenvelder desondanks steunen
17.07'Bayern ziet voormalig Man United-coach als beste alternatief voor Alonso'
16.53'Ajax-flop in beeld bij AS Roma: Italianen bereiden zich voor op vertrek Lukaku'
Resultaten x
buitenland

Interview Terence Groothusen: 'Op Jamaica kwam de wietgeur ons tegemoet'

Terence Groothusen speelt zijn wedstrijden sinds kort voor Alemannia Aachen. ELF Voetbal besloot de 24-jarige spits te bellen. Over zijn transfer naar deze bekende naam, hard werken in de jeugd van verschillende clubs, twee seizoenen in het shirt van FC Dordrecht, waarom hij een avontuur in Vietnam links liet liggen, een geweldige periode op Malta, genieten in Zuid-Europa, hoe hij in Egypte moest vluchten voor de maffia, een kort verblijf bij Kozakken Boys, de sterke Regionalliga West en bijzondere tripjes met de nationale ploeg van Aruba.

22-02-2021 13:00 door Bob van Dijk

Aachen

"Ik heb net getraind, dus het is tijd om even tot rust te komen", begint Groothusen het gesprek met ELF Voetbal. Begin dit jaar verliet de spits SV Straelen voor een nieuw avontuur bij Alemannia Aachen. "Ik zat eerst bij Straelen, waar het in de voorbereiding erg goed ging. Er was op dat moment een aantal clubs dat me in de gaten hield. Daar was ik toen nog niet mee bezig. Ik heb goede wedstrijden gespeeld, maar raakte geblesseerd aan mijn enkel. Na die blessure voelde ik me niet meer helemaal fit en kwam ik niet echt voor in de plannen van de trainer. Daarom hebben we in goed overleg besloten om uit elkaar te gaan. Zodra Alemannia Aachen daar lucht van kreeg, hebben ze mijn zaakwaarnemer benaderd."

"De interesse was serieus en ik mocht een week meelopen. Ik mocht blijven en daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Eerlijk gezegd was ik wel een beetje verbaasd dat Alemannia interesse had. Dit is een hele grote club met een grote historie. Maar ik weet wat ik kan als ik topfit ben. Dan kan ik zeker van waarde zijn in deze competitie. In de eerste wedstrijd mocht ik meteen invallen. Ik had die week goed getraind en ben blij dat ik alvast wat minuten kon spelen. Helaas kon ik het verschil nog niet maken. Ik heb het goed naar mijn zin. Er zijn hier goede faciliteiten, uitstekende spelers en professionele werknemers."

Groothusen (rechts) in actie namens EDO.

Pech

Groothusen speelde in de jeugd bij verschillende clubs en had pech dat hij pas laat bij een profclub belandde. "Ik heb een aantal jaar bij DWS gespeeld. Dat was echt een hoog niveau. Er liepen goede spelers, waarvan een groot deel ook richting het profvoetbal is gegaan. Ik kreeg de kans bij Vitesse, maar helaas moest ik snel weer weg. Ik was flink aan het groeien en deed naast het voetbal ook nog een sportopleiding. Na twee wedstrijden ben ik weggegaan omdat ik veel last van mijn knieën kreeg. Toch was het een mooie ervaring. Wilfried Bony speelde in die periode nog bij de club. Als ik zelf moest trainen, ging ik vaak bij hem kijken. Daar heb ik veel van geleerd."

"Na Vitesse heb ik ook nog bij NAC Breda gezeten. Dat was samen met Reda Kharchouch, die nu bij Sparta Rotterdam speelt. NAC zat op dat moment in een lastige financiële situatie en kon mijn reiskosten vanuit Amsterdam niet betalen. Toen ben ik naar EDO in Haarlem gegaan. Daar heb ik in de A1 gespeeld en mocht ik snel mijn debuut in de Topklasse maken. Dat was tegen AFC uit Amsterdam. Uiteindelijk heb ik drie jaar bij het eerste gespeeld en dat ging goed. Ik had niet echt door dat ik nog best jong was en had het profvoetbal uit mijn hoofd gezet. Bij Vitesse en NAC had ik veel pech gehad. Toch ben ik altijd hard blijven werken en heb ik veel doelpunten gemaakt en assists gegeven bij EDO."

Met dank aan zijn trainer kreeg de geboren Amsterdammer vervolgens toch nog de kans in het profvoetbal. "Op dat moment was Barry Tjeertes mijn trainer bij EDO. Hij is een bekende naam in Haarlem en omstreken. Barry bleef me motiveren en gaf me veel vertrouwen. Hij heeft veel tijd en energie in me gestoken en me altijd geholpen. Uiteindelijk mocht ik een oefenwedstrijd spelen met FC Twente. FC Dordrecht was ook geïnteresseerd en Barry had de trainer uitgenodigd om te komen kijken. Helaas mocht ik na die wedstrijd niet bij Twente blijven, maar bij Dordrecht kon ik wel aansluiten. Gelukkig kon ik die stap toch nog maken."

Toeval

Groothusen moest in eerste instantie aansluiten bij Jong Dordrecht, maar liet zich al snel gelden bij het eerste. "Dat is een grappig verhaal. Ik moest me een paar dagen voor de echte voorbereiding melden op de club. Daar sloot ik aan bij andere jongens die er waren. Dat bleek dus het eerste te zijn. Omdat er veel nieuwe spelers waren, viel ik helemaal niet op. Die training heb ik gewoon meegedaan. Tegen het einde van de training kwam technisch directeur Marco Boogers naar me toe dat de training niet voor mij bedoeld was. Dus moest ik al naar binnen. Twee dagen later belde Marco me op. Er was een spits geblesseerd voor een oefenwedstrijd tegen TOP Oss. Hij vroeg me of ik mee wilde doen. Dat zag ik wel zitten en ik scoorde twee keer."

"Daarna mocht ik voorbereiding meedraaien en werd mijn contract opengebroken", vervolgt de spits, die 21 wedstrijden speelde tijdens zijn debuutjaar. "Dat was een geweldig seizoen met mijn debuut in de Eerste Divisie. We zijn zelfs periodekampioen geworden. Helaas raakte ik twee wedstrijden voor het einde van de competitie geblesseerd. Ik scheurde mijn kruisband af tegen Jong Ajax. Dat was net voor het begin van de play-offs. Toen moest ik weer vanaf nul beginnen. Ik ging revalideren bij de KNVB in Zeist. Daar kwam ik in een groep met allemaal toppers zoals Robin Pröpper, Henk Veerman, Jeredy Hilterman en Cyriel Dessers. Veerman en Dessers hebben me ook veel tips gegeven. Dat motiveerde me om een stapje extra te zetten."

Groothusen in het shirt van FC Dordrecht.

Vietnam

Na een zware revalidatie trok Groothusen de deur in Dordrecht achter zich dicht en begon hij aan een avontuurlijk jaar. Hij kreeg eerst een aanbieding uit Vietnam. "Ik zou inderdaad naar Vietnam gaan. Een Nederlandse zaakwaarnemer bracht daar spelers heen en had beelden van mij gezien. Hij dacht dat ik goed zou passen in dat voetbal. Ik ben een sterke spits en die hebben ze daar niet veel. Hij vertelde me ook dat het warme weer goed zou zijn voor mijn kruisband. Daarom ben ik naar Vietnam afgereisd. De eerste weken zat ik in Ho Chi Minh. Daar heb ik goed kunnen trainen en heb ik een mooie tijd gehad. Toen kwam het bericht dat Nam ??nh ook interesse had. Die stad ligt meer in het binnenland van Vietnam."

"Ik moest eerst vanuit Ho Chi Minh met het vliegtuig naar Hanoi. Vanuit daar werd ik met de bus naar het spelershotel gebracht. Het stadion was erg mooi, maar dat gold zeker niet voor het trainingsveld. Ik had ook veel last van het tijdsverschil met Nederland. Als ik klaar was met trainen, lag iedereen in Nederland al in bed. Daarom had ik bijna geen echt contact meer met familie en vrienden. Na mijn knieblessure kwam ik ook nog eens uit een mentaal zware periode. Ik dacht dat ik een avontuur in Vietnam wel aan zou kunnen, maar vond het toch best lastig. Natuurlijk was het financiële plaatje erg goed. Ik vond mezelf toch te jong om alleen maar voor het geld te voetballen. Dus heb ik besloten om het toch niet te doen."

Europa League

Nadat hij een avontuur in Vietnam af had gewezen, besloot Groothusen zijn geluk te gaan beproeven op Malta. "Ik belde mijn zaakwaarnemer en hij had Hibernians FC als optie. Daar heb ik echt een fantastische periode gehad. We hadden een goede ploeg en veel jongens speelden ook in het nationale team. Ik heb ze nog zien spelen tegen Spanje en Zweden. Ik kon na mijn blessure eindelijk weer minuten maken. Hibernians is een grote club uit Paola. De hele stad staat volledig achter de ploeg. Op straat zie je altijd vlaggen en sjaals. Ik kreeg op Facebook zelfs allemaal berichten van de fans. Ik was positief verrast door het niveau van het voetbal. De mensen op Malta zijn heel gastvrij en het team was een soort familie voor mij."

Tijdens zijn periode op Malta speelde de spits zelfs nog in de voorronde van de Europa League. Helaas werd Hibernians meteen uitgeschakeld. "Dat was echt loodzwaar. Gelukkig had ik in Vietnam goed kunnen trainen, maar Europa League was toch wel even iets anders. We speelden tegen Shakhtyor Soligorsk uit Wit-Rusland. Zij waren op dat moment al bezig met de competitie, terwijl wij nog in de voorbereiding zaten. In die eerste wedstrijd was ons team na twintig minuten al bijna leeg. Het was toen ook nog eens dertig graden op het eiland. Het mooie was dat supporters van andere Maltese clubs ons kwamen aanmoedigen. Toen we naar Wit-Rusland gingen, wilde iedereen op het vliegveld met ons op de foto. Dat zal ik niet snel vergeten."

Groothusen (nummer 9) tijdens zijn periode op Malta.

Island vibes

Groothusen bleef uiteindelijk een half jaar bij de twaalfvoudig landskampioen. "Gelukkig heb ik veel kunnen spelen. Omdat ik tussendoor ook interlands voor Aruba speelde, heb ik een aantal wedstrijden gemist. Als ik terugkwam, had ik wel even rust nodig. Ik merkte dat veel jongens bij Hibernians het fijn vonden om met me te spelen en dat was wederzijds. Het voetbal op Malta is te vergelijken met Italië. Het is echt een voetbal-eiland. In ieder café staat voetbal op. Het niveau was veel hoger dan ik vooraf had gedacht. De top zes doet altijd mee voor Europees voetbal. Het is echt niet zo dat ze op Malta alleen maar lange ballen spelen", weet de geboren Amsterdammer, die zich ook buiten de lijnen uitstekend vermaakte in Zuid-Europa.

"Op Malta is Engels de tweede taal, dus dat spreekt iedereen. Er staat een grote universiteit, waar Engels een van de belangrijke vakken is. Daarom waren er ook veel mensen uit bijvoorbeeld Brazilië, Duitsland en Frankrijk. Toen ik mijn contract tekende, werd me wel meteen verteld dat het niet de bedoeling was om er een grote vakantie van te maken. Malta staat immers toch bekend als een mooie vakantiebestemming. Er waren hier wel veel feestjes en daar gingen we ook wel eens met het team heen als we gewonnen hadden. Het weer was echt fantastisch. Iedere dag had ik tijd voor een strandwandeling of ging ik een visje eten. Dan kon ik mijn hoofd even leeg maken. Ik kreeg echt die island vibes en voelde me helemaal thuis."

Hibernians wilde de aanvaller vervolgens graag op Malta houden. De club schotelde Groothusen een contractverlenging voor, maar daar ging hij niet op in. "De club wilde mijn contract met twee jaar verlengen, maar dat vond ik een beetje lang. Ik zag Malta eerlijk gezegd als tussenstap en wilde via Hibernians naar een grotere competitie in Europa. De club vertelde dat ze me langer vast wilde leggen of op zoek wilde gaan naar een andere spits. Op een gegeven moment wilden ze dat ik de knoop door zou hakken en met een antwoord zou komen. Toen hebben we samen besloten dat het beter was om niet door te gaan. Het was een mooie ervaring en het is jammer dat ik na een half jaartje al wegging."

Maffia

Na een mooie tijd op Malta was Groothusen vervolgens hard op weg naar Egypte. Die droom spatte uiteindelijk op bizarre wijze uiteen. "Ik kwam een bevriende zaakwaarnemer tegen. Hij had een goede vriend van me aan een club geholpen in Marokko. Dat was allemaal goed gegaan. Hij had veel contacten in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Daarom stuurde hij beelden van me die kant op. We kregen een brief van Al-Ittihad Alexandria uit de op een na grootste stad van Egypte. De club nodigde me uit voor een stage zodat ik kon laten zien of ik fit was. Daarna zou ik eventueel een contract tekenen. Ik ben samen met die zaakwaarnemer naar Egypte gegaan. Hij wilde niet dat ik alleen zou reizen en het was handig dat hij wel Arabisch sprak."

"We zouden op het vliegveld worden opgepikt, maar daar was niemand. Daarom moesten we op eigen kosten een taxi regelen naar een hotel. Dat leek wel een studentenhuis. We hebben daar geslapen, maar wilden de volgende dag naar een andere plek. Daar hebben we vier uur naar gezocht en uiteindelijk kwamen we in een hotel, waar de muren nog net niet uit elkaar vielen. Toen zijn we weer naar een ander hotel gegaan. Daar werden we gebeld door onze contactpersoon dat ik de volgende dag moest trainen om 12:00u. Om 13:00u hadden we echter nog niks van hem gehoord en dus belden we hem weer op. Hij zei dat ie zich had vergist in de dag en dat het later pas was, maar op die dag moest het eerste elftal een wedstrijd spelen."

Hoteleigenaar

"De volgende dag werden we weer niet opgehaald en dus hebben we voor de tweede keer gebeld met de contactpersoon. Vervolgens kwamen er drie mannen naar het hotel en mijn zaakwaarnemer kreeg ruzie met ze. Hij was natuurlijk ook niet tevreden met de gang van zaken. De eigenaar van het hotel riep de beveiliging erbij en wilde met ons in gesprek. Hij vroeg ons wat we kwamen doen en wie de andere mannen waren. Toevallig was de hoteleigenaar een goede vriend van de eigenaar van Al-Ittihad Alexandria. Hij besloot zijn vriend maar even te bellen om alles uit te leggen. De eigenaar vertelde dat de club interesse had, maar dat er helemaal nog niks concreet was. Ze hadden dus ook geen uitnodiging gestuurd."

"Daarom besloot de eigenaar van het hotel weer naar de beveiliging te gaan. Hij wilde weten wie de mannen waren die zich voor ons hadden gemeld. Iedereen die het hotel in wilde, moest namelijk zijn naam achterlaten. Die mannen bleken van de maffia van Alexandrië te zijn. We moesten meteen onze koffers pakken en werden zo snel mogelijk naar Caïro gebracht. Het was echt een vlucht om uit handen van de maffia te blijven. In Caïro kon ik nog meetrainen met een club voor voetballers met dienstplicht. Daar mocht ik blijven, maar ik besloot om terug naar Nederland te gaan. Ik voelde me niet veilig. Het was echt een apart avontuur."

Groothusen tijdens zijn korte verblijf bij Kozakken Boys.

Kozakken Boys

Via Vietnam, Malta en Egypte kwam Groothusen begin 2020 terecht in Werkendam. "Ik ging naar Kozakken Boys omdat ik goed contact had met technisch directeur Kees Spaan en hoofdtrainer Rick Adjei. Zij hadden me al benaderd voordat ik naar Malta ging. Daarna hebben we altijd contact gehouden. Kees en Rick zijn altijd hun belangstelling blijven tonen. Toen ik belde, mocht ik meteen aansluiten. Uiteindelijk heb ik besloten om een contract te tekenen, ondanks dat ik eigenlijk nog in het profvoetbal wilde blijven. De overschrijving ging niet bepaald vlot en ik heb maar een wedstrijd kunnen spelen. Op het moment dat ik weer helemaal fit was, werd de competitie stopgezet door corona."

"Toch heb ik ook bij Kozakken Boys een leuke periode gehad. Ik speelde daar met jongens als Tyrone Conraad en Royston Drenthe. We hadden echt een leuke groep. Royston speelde het jaar ervoor nog bij Sparta. Toen we met Dordrecht tegen Sparta speelden, was ik helaas geblesseerd aan mijn knie. Maar die wedstrijd heb ik natuurlijk wel gezien. Dan zie je snel dat hij echt heel goed kan voetballen. Hij traint enorm hard om fit te zijn en een hoog niveau te halen. Ook is het natuurlijk een grootheid in de kleedkamer. Hij houdt van een grapje, maar kan ook serieus zijn. Als hij dingen tegen je zegt, dan is dat niet zomaar iets. Hij heeft niet voor niets voor Real Madrid en Everton gespeeld."

Regionalliga

Het verblijf bij Kozakken Boys bleef beperkt tot een invalbeurt tegen Quick Boys. Daarna kon er door corona alleen maar getraind worden en vertrok Groothusen naar Straelen in de Regionalliga West. "Het is apart om hier tegen de beloften van Borussia Dortmund, FC Köln en Schalke 04 te spelen. Die clubs spelen wel gewoon in de Bundesliga. Af en toe spelen er jongens mee die tonnen verdienen. Dat is in Nederland ook zo met Jong Ajax, maar de Bundesliga is wel een hoger niveau. Onze competitie wordt gezien als de beste Regionalliga van het land. Dat komt vooral door die grote clubs. De onderlinge verschillen zijn groot. Bij Straelen hadden we bijvoorbeeld een stadion waar ongeveer duizend mensen in kunnen."

"In het stadion van Alemannia Aachen passen 33.000 supporters. Dat is echt bizar. Het voetbal is vooral fysiek met veel omschakelmomenten. Dat was voor mij even wennen. In Nederland is alles gericht op techniek. Hier wordt de spits zo snel mogelijk gezocht. Het is voor mij mooi om mee te maken. Ik heb de afgelopen jaren veel verschillende stijlen gezien en die ervaring draag ik met me mee. Bij Aachen is de druk een stuk hoger, terwijl het bij Straelen mooi was als we wedstrijden wonnen. Hier wordt er van ons verwacht dat we drie punten pakken. Dat merkte ik in de eerste wedstrijd al. We verloren met 0-2 van Fortuna Düsseldorf U23. Dat we die wedstrijd verloren, dat kon echt niet. Dat mag niet gebeuren bij een grote club als Alemannia."

Ondanks dat zijn werkgever op het vierde niveau van Duitsland speelt, merkt de Nederlander dat het er serieus aan toe gaat bij de club. Groothusen woont inmiddels ook bij onze oosterburen, terwijl Nederland op steenworp afstand is. "Qua organisatie is het een stuk groter dan bij Straelen. De club heeft voor alles iemand in dienst en er zijn heel veel fans. Dat merk ik nu vooral nog via Social Media. De mensen mogen nog niet naar het stadion komen vanwege de corona-maatregelen. Ik hoop dat ze snel weer welkom zijn. Ik woon zelf in Aken. Door corona heb ik niet zo veel in Nederland te zoeken. Ik kan me hier helemaal richten op het voetbal, al probeer ik ook een beetje de taal te leren."

Groothusen (links) als international van Aruba.

International

Niet alleen in clubverband heeft de sterke centrumspits mooie dingen beleefd. Ook met de nationale ploeg van Aruba ging hij al zes keer op pad. "Toen ik bij Dordrecht zat, kreeg ik voor de eerste keer een telefoontje van de bondscoach. Hij vroeg me of ik voor Aruba wilde spelen. Een paar weken voordat ik daar heen zou gaan, scheurde ik mijn kruisband af. De bondscoach liet weten dat ik na mijn revalidatie weer in beeld zou komen. Dat was een motivatie om me terug te knokken. Daarna zat ik op Malta en kreeg ik een uitnodiging. Daar was ik erg trots op. Mijn debuut tegen Guyana is tot nu toe het mooiste moment uit mijn loopbaan. Ook mijn eerste doelpunt zal ik niet snel vergeten. Dat was onbeschrijfelijk."

"De wedstrijd uit tegen Jamaica was echt heel bijzonder. Toen we bij het stadion kwamen, was een groot standbeeld van Usain Bolt het eerste dat we zagen. Overal liepen fans rond met vuvuzelas. In dat stadion kunnen 35.000 mensen. Jamaica is een van de betere landen van Midden-Amerika. Ik stond tegen Adrian Mariappa, die nog jaren aanvoerder is geweest van Watford. Hij heeft jarenlang in de Premier League gespeeld. Ik weet nog goed dat de wietlucht ons in Jamaica gewoon tegenmoet kwam. Tijdens de wedstrijd ben je gefocust, maar er is ook tijd om te genieten. Dan sta je vol trots op dat veld. Aan de ene kant omdat je tegen Jamaica speelt, maar vooral omdat je namens Aruba mag voetballen."

Genieten

"Tijdens mijn debuut voor Aruba speelde ik op Malta, dus qua weer vielen de verschillen mee. Ik moest in totaal twaalf vluchten nemen om heen en weer te gaan. Tijdens de eerste training kon ik bijna niks meer. Ik kwam binnen een paar dagen in Malta, Duitsland, Nederland, Curaçao, Aruba, Miami, Antigua en Sint Maarten. Dat was een hele trip. Maar het is het waard als je voor de nationale ploeg mag spelen. Iedereen wil wel naar de plekken die ik net noemde. Normaal gesproken moet je daar bakken met geld voor neertellen. Ik kwam er gewoon om te voetballen. We bleven twee dagen in Miami en op Sint Maarten. Na de training hadden we tijd om mooie dingen te bekijken. We gingen dan met het team op pad om veel te kunnen zien. Dat is echt genieten."

Nu richt Groothusen zijn pijlen even volledig op Alemannia Aachen. Halverwege het seizoen is de club terug te vinden in de middenmoot. "We willen graag met het team de top zes halen. Zelf hoop ik me snel in de basis te knokken zodat ik belangrijk kan zijn met doelpunten en assists. Het zou mooi zijn om volgend seizoen mee te doen voor promotie. Als ik dan tenminste nog bij Alemannia speel", oppert de goaltjesdief, die een contract tot medio 2021 heeft. "Ik wil ooit ergens op het hoogste niveau spelen. Nederland, Duitsland of Engeland zou geweldig zijn. Het lijkt me leuk om mezelf ooit op FIFA te zien. Met Aruba wil ik laten zien dat we goed kunnen voetballen. Maar eerst focus ik me volledig op Alemannia."




Aanmelden
jukebox Laatste: DE JUKEBOX: Carlens Arcus (Vitesse)
avonturiers Laatste: Freek Schipper mag zich een Chinese local noemen: “Fans riepen telkens ‘hipet’, bleek dat mijn Chinese naam”
superelf Laatste: Niklas Tarvajärvi: "Hij was niet technisch, niet snel, niet heel sterk, maar schoot wel alles erin"
kleedkamerhumor Laatste: Etienne Vaessen, grappenmaker bij RKC Waalwijk: "Je ziet het bijvoorbeeld aan de grijns op m’n gezicht"
transfergeruchten Laatste: Ocampos na 113 minuten weg bij Ajax?
hoe is het met..? Laatste: Hoe is het met... Mauro Camoranesi?
cultheld Laatste: Iván Campo: Koninklijke kelderklasser
voetballer x Laatste: Voetballer X: "Ik heb gracieuze trainers zien veranderen in beulen"
Privacyverklaring
X <