De carrière van Azzedine Dkidak is er een die doet denken aan de Mont Ventoux. De Franse berg die zijn strepen heeft verdiend in de wielerwereld is op verschillende manieren te beklimmen, waarbij de ene route nog zwaarder dan de andere is. Eenmaal boven volgt logischerwijs een afdaling, waarvandaan fietsen vanzelf gaat. Dkidak zit inmiddels in die afdaling, met nog een behoorlijke wind in de rug als extraatje. Daarvoor heeft hij echter wel eerst de moeilijkste beklimming gekozen, want als hangende rechtsbuiten annex middenvelder van Vitesse Onder 19 had hij nooit kunnen bedenken dat hij drie jaar later als linksback furore zou maken in de Serie C. Kantelpunt in dit verhaal is de beslissing van trainer Ben van Dael om Dkidak als verdediger te gebruiken. “Dat ging vrij aardig, waardoor ik op die positie ben blijven spelen en FC Den Bosch mij in het vizier kreeg.”
Naar aanleiding van videobeelden uit zijn eerste duels op de linkerflank toont de eerstedivisionist interesse, waarna een korte stageperiode en contractaanbieding elkaar vrij snel opvolgen. Het is het begin van de afdaling van de spreekwoordelijke Mont Ventoux, waarin Dkidak momenteel nog steeds in volle vaart naar beneden stuurt. “Door linksback te gaan spelen ben ik completer geworden als voetballer. Stabiel zijn als verdediger, en aanvallend nog steeds mijn ding kunnen doen, dat is ideaal.”
Bij FC Den Bosch draait Dkidak een prima debuutseizoen, maar een een langer verblijf behoort niet tot de mogelijkheden. “Mede door de coronaperikelen werd de optie in mijn contract niet gelicht bij FC Den Bosch, dus werd ik plotseling transfervrij.” Zijn clubloze status blijkt een geluk bij een ongeluk, want Como 1907 meldt zich vrij snel voor de linksback. Hoewel hij gevleid is door de interesse, slaat op dat moment de twijfel toe. “Omdat ik vrij jong ben en alleen nog in Nederland had gespeeld twijfelde ik enigszins of ik al klaar was voor het buitenland. Dat veranderde toen ik hier op de club kwam kijken. Binnen een dag was ik volledig verkocht.” Alles aan het verhaal van de club klopte volgens Dkidak. De omgeving beschouwt hij als een mooie bonus. “Zelfs in het stadion heb je een geweldig uitzicht over het meer. Er zijn maar weinig plekken waar je zo mooi kunt voetballen als hier.”
Stadio Guiseppe Sinigaglia, dat plaats biedt aan 8.028 toeschouwers.
Toch was het uitzicht logischerwijs niet de voornaamste reden om bij Como te tekenen. ”De club heeft een goed plan ontwikkeld om zo snel mogelijk naar de Serie B te promoveren. Dat sprak me enorm aan.” Hoewel de club de afgelopen jaren vaker ambities had, onder andere toen de echtgenote van Michael Essien drie jaar geleden eigenares werd, werden deze lang niet altijd waargemaakt. Dit jaar lijkt promotie echter een realistisch doel. “Voor het eerst sinds jaren is het beleid dat er ook buitenlandse spelers gehaald mogen worden. Daarvoor deden ze het alleen met Italianen.” Die buitenlandse invloed blijkt een aanwinst, want met nog tien wedstrijden te spelen gaat Como aan kop in de Serie C. Volgens Dkidak helpt het ook mee dat Chelsea-icoon Dennis Wise een rol is gaan vervullen binnen de club. “Wise is onderdeel van een Engelse partij die samen met een Italiaanse directie de club runt. Dat werkt prima, want het technisch beleid zit goed in elkaar. Ik hoop dat wij dat als team kunnen belonen met een titel.”
Naast het sportieve succes heeft het nieuwe beleid van Como er ook voor gezorgd dat Dkidak zichzelf buiten het veld niet hoeft te vervelen. Hij is namelijk lang niet de enige in de selectie speler met een Nederlandse achtergrond. Samen met Geoffrey Castillion, Alvin Daniëls en Ismail H’Maidat vormt hij een kwartet. “Het is fijn dat je zo nu en dan Nederlands kunt spreken. We trekken enorm veel met elkaar op, dat is alleen maar gezellig.” Buiten het veld is er dus sprake van een Nederlandstalige enclave, maar op het veld is er daarentegen absoluut geen plek voor Nederlands. “Nee, alles is hier in het Italiaans. Engels spreken ze liever niet. Dat is de Italiaanse trots, een mooie cultuur. Op het veld was dat in het begin lastig, daarom volg ik al een tijdje Italiaanse les.” Op de vraag of we uit het nemen van taalles kunnen opmaken dat Dkidak langer in Italië wil blijven heeft hij een duidelijk antwoord. “Mijn doel is hogerop komen in het voetbal. Dat lukt met Como uitstekend. Mijn contract loopt tot 2022 en ik heb het hier perfect naar mijn zin. Als het aan mij ligt speel ik dus volgend jaar in de Serie B met Como. Daarna zien we wel waar het eindigt. Op termijn lijkt de Serie A me geweldig en ik ben ervan overtuigd dat dat gaat lukken.”
Naast het clubvoetbal heeft Dkidak ook oren naar een interlandcarrière. In de jeugd speelde hij al interlands voor Marokko, maar serieus nadenken over A-interlands komt volgens de linksback nog te vroeg. “Natuurlijk is het een droom om voor een nationaal elftal uit te komen, maar vooralsnog lijkt me dat nog wat ver weg. Ik wil me focussen op mijn ontwikkeling bij Como. Als ik hier een constant niveau kan halen in een goede competitie, dan komen de eventuele extra’s vanzelf.” Met dit wijze advies voor zichzelf sluit Dkidak het interview af, waarna hij met een blik opzij ongetwijfeld weer zal genieten van het uitzicht dat hij in hoogstwaarschijnlijk nog minimaal een seizoen zal hebben. Wordt vervolgd.
