Op de plek waar ooit twee knotjes, versierd met kralen in de kleuren van zijn club of land, wapperden in de wind, lijkt het nu iedere dag windstil. De wijkende haargrens heeft als een lopende bosbrand ook de laatste twee bomen opgeslokt.
Zijn voetbaltenue heeft hij ingeruild voor een priestergewaad. Taribo West, de man die voetbalde zoals Steve Irwin krokodillen ving: recht op de prooi af. De man die verdedigde met een blik in de ogen van een dier dat je niet graag tegenkomt in de wildernis. Die Taribo West, predikt nu het heilig evangelie.
Als oprichter en priester van de Shelter in the Storm Miracle Ministries of all Nations (onderschrift op de Facebookpagina: 'Christ House, where Kings and Queens Reign') wijdt West zijn leven aan steun voor de minderbedeelden. Zijn doel: kansen bieden aan kansarmen in de sloppenwijken van zijn geboorteplaats Lagos. Bijna al zijn met voetbal verdiende centen vloeiden rechtstreeks naar de kerkkas.
In de vroege herfst van zijn voetbalcarrière was West al wekelijks in zijn eigen kerk te vinden. Na succesvolle periodes bij Auxerre en Internazionale en een mislukte overstap naar stadsgenoot AC Milan belandde de Nigeriaanse verdediger in 2001 bij Derby County. Zijn kerk en hart bleven achter in Milaan. Van manager Jim Smith kreeg hij daarom toestemming om iedere zondag naar Milaan te vliegen om te kunnen preken.
Successen
Het werkte. Op zaterdag leverde West een grote bijdrage aan de succesvolle missie van Derby om te overleven in de Premier League en op zondag vertelde hij voornamelijk dakloze en zwarte Milanezen over de kracht van God. Maar zijn grootste successen op het veld beleefde hij vele jaren daarvoor. Bij Auxerre (kampioenschap in 1996 en de nationale beker in 1994 en 1996), Inter (UEFA Cup in 1998) en de nationale ploeg van Nigeria.
Wie aan Taribo West denkt, denkt vooral aan het WK van 1998, waar smaakmaker Nigeria als groepswinnaar sneuvelde bij de laatste zestien. In Frankrijk gaf West letterlijk en figuurlijk kleur aan het toernooi, met de groene kralen in de knotjes bovenop zijn hoofd. Nog altijd wordt de absolute verdedigingsleider van de gouden generatie Super Eagles gezien als de beste stopper die Nigeria ooit voortbracht.
Het grootste succes van die gouden generatie: de gouden plak op de Olympische Spelen van 1996. 22 jaar oud en Olympisch kampioen: de wereld lag aan zijn voeten. Opvallend genoeg leek de haargrens van West toen al terug te trekken. De eerste vonkjes van een bosbrand waren al waarneembaar. Een onthulling van de ex-voorzitter van Partizan Belgrado, een van de talrijke clubs die West in de laatste jaren van zijn carrière diende, wierp een heel ander licht op de glorieuze Olympische zege.
Rariteitenkabinet
Volgens Zarko Zecevic ontdekte Partizan dat West ten tijde van zijn komst naar Belgrado liefst twaalf jaar ouder was dan hij beweerde. Geen 28, maar 40 (!). Dat zou betekenen dat West 34 jaar oud was toen hij de gouden plak om zijn nek gehangen kreeg. En het zou ook betekenen dat West op zijn 40ste en 45ste nog vrolijk rondhuppelde in de Bundesliga en de Iraanse competitie respectievelijk.
Het bizarre bericht opende de deur van een rariteitenkabinet. West verklaarde dat hij voor wedstrijden kaarsjes brandde en met magische stenen uit Israël rommelde om de geesten gunstig te stemmen en beweerde dat zijn vriendin door ingrijpen van God plotseling veranderde in een slang. Zijn kapsel werd door een Amerikaans tijdschrift verkozen tot lelijkste kapsel ooit en in Nigeria zag bij wijze van eerbetoon de amateurclub Taribo West FC het daglicht. Zelf ontkent hij de aantijgingen van Zecevic in alle toonaarden. In het geloof vond hij zijn shelter in the storm.
