Het was in een Mexicaans restaurant in Aplhaville, op een half uurtje rijden van Sao Paolo, dat hij zei: ,,Johan Cruijff was mijn held. Hij was zó geniaal; de dirigent van een orkest. Nederland verdedigde in 1974 tegen de middellijn aan, voortdurend gebruikmakend van de buitenspelval. Zodra de opponent de bal had, werd direct enorme pressie uitgeoefend. Dat was fantastisch om te zien, vooral omdat niemand in dat proces van druk zetten ooit verslapte. Ik heb sindsdien nooit meer een elftal zo zien spelen."
In 1982 betoverde Brazilië de voetbalwereld. Met befaamde spelers als Zico, Junior, Eder en Falcao. Ook dat elftal behoort tot een van de beste voetbalteams ooit. Legendarisch is het WK-duel met Italië, dat met 3-2 verloren ging. Socrates gaf een bijzondere inkijk in de filosfie van dit team: ,,Rustig uitspelen? Natúúrlijk niet. We speelden zó geweldig, dan gaan we toch niet nadenken over het resultaat? Schoonheid staat voorop; winst of verlies is van ondergeschikt belang. Als ik een prachtige wedstrijd zie, houdt het resultaat me absoluut niet bezig. Ik vergelijk dat met het bedrijven van de liefde. Als ik samen met mijn vrouw de liefde bedrijf en we genieten, dan zeg ik toch ook niet ineens: 'Kom, laten we geen sex hebben. We stoppen ermee!' Datzelfde gevoel hadden we na de gelijkmaker tegen Italië. We speelden fantastisch, genoten en wilden doorgaan met wat we aan het doen waren. Voetballen voor een gelijkspel? Pfff. Dan waren we gek geweest. Voetbal is als kunst. En juist omdát wij in 1982 hogere voetbalkunst bedreven, houden de mensen nog zoveel van dat Braziliaanse team."
Het complete interview met de Braziliaanse ster is te lezen in de nieuwe editie van ELF Voetbal die vanaf nu in de winkel ligt.
