Nota bene verzonden door een voetballer die sinds vorig jaar bij zowat alle PSV-supporters bekend staat als een ordinaire golddigger.
Want middenvelder Labyad verkoos naar verluidt een beter contract en een flinke zak geld bij Sporting Lissabon voor zijn mondelinge afspraken met de Eindhovense club. Deze tweet zullen zijn hatende followers dan ook wel weer beantwoorden met een hoop…, enfin u kunt het zelf wel invullen.
Want het zegt nogal wat. Labyad is blijkbaar aanhanger van de stelling dat rijkdom voortkomt uit 'het vermogen om schoonheid te scheppen en esthetisch genot op te wekken'. Althans, dat is de uitleg van de Van Dale achter het woord 'kunst'.
Dat is toch op z'n minst twijfelachtig. De daders achter de Rotterdamse kunstroof afgelopen week zijn ongelooflijk rijk nu, maar hebben geen schoonheid geschapen maar juist weggehaald. En de vele vastgoedmagnaten die nu door de mand vallen vanwege allerlei schimmige deals waarmee ze zichzelf ranzig verrijkten, wekken vooralsnog absoluut geen genot op, maar juist ongeloof.
Jezelf ten koste van anderen verrijken, is geen kunst. Je moet er een zeldzaam ziek en egoïstisch genoegen in scheppen, dat is waar, maar liever zie ik zo iemand achter de tralies dan in een museum.
Gebeurt het in een oorlog, ben je een misdadiger. Heb je een stropdas om en werk je in de financiële wereld, ben je een uitzuiger of zakkenvuller van de gouden gang. Komt er een beetje genot bij kijken, wordt die grens al wat vager.
De hoge salarissen van bijvoorbeeld Matthijs van Nieuwkerk, Paul de Leeuw en Diederik Samsom nemen we op de koop toe, omdat ze er in ieder geval iets voor teruggeven. Een lach, een traan, verwondering, een idee of hoop, een onvergetelijk moment wat we voor altijd zullen koesteren.
Hetzelfde geldt voor Lionel Messi en Cristiano Ronaldo. Griekenland wordt vanwege de gevolgen van de crisis volledig afgebroken, maar in Spanje - waar toch echt 25 % procent van de bevolking geen baan meer heeft - haalt niemand het in z'n hoofd om CR7 of Messi af of aan te vallen, omdat zij tientallen miljoenen per persoon per jaar opstrijken.
Sterker nog; als de twee beste aanvallers van de wereld meer geld van hun clubs willen zien, tonen de Spanjaarden daar nog begrip voor ook. Omdat het duo minder verdient dan bijvoorbeeld Samuel Eto'o en Dario Conca (wie?), toch de beduidend mindere goden van deze voetbalwereld.
Kortom; als ze er ons genoeg genot en schoonheid voor teruggeven, zijn we best bereid de kunstenaars hun rijkdom te gunnen. Zitten ze echter een jaar lang op de reservebank te twitteren over hun nieuwe en peperdure horloge, auto, schoenen, pretpark of spaceshuttle die ze zich als middelmatige voetballers kunnen veroorloven, dan is het begrip weg.
Het voetbal vormt altijd een spiegel van de maatschappij, zo luidt een oude wijsheid, en juist in die huidige maatschappij wordt de kloof tussen zeer rijk en erg arm steeds groter. Heren beperkte voetballers, houd daar aub rekening mee als je als kliederkunstenaartje en plein public je frutselwerk wilt meten met de Picasso's en Van Goghs op kicksen.
Dom geboren worden is geen keuze, het je leven lang blijven is wel een echte kunst. Twitter dat maar rond, ik hoef er niets voor te hebben.
