Toni Schumacher zou om verschillende redenen de revue kunnen passeren in deze rubriek. Om zijn doodschop tegen Patrick Battiston in de halve finale van het WK van 1982 bijvoorbeeld, die de Franse verdediger bijna het leven kostte.
Die aanslag bleek ook een aanslag op de populariteit van de Duitse doelman. Kort na de schandalige overtreding, waaraan Battiston een gebroken wervel, hersenschudding en gebroken tanden overhield, eindigde Schumacher in een populariteitsverkiezing achter Adolf Hitler. Niet de man die miljoenen mensen naar de dood leidde, maar de keeper van Die Mannschaft was de meest gehate Duitser van de wereld.
Doping
Zoals gezegd maakte Schumacher zich tijdens zijn carrière vaker schuldig aan schandalen. In zijn biografie deed hij in 1987 letterlijk een boekje open over de dopingcultuur die heerste in het voetbal van de jaren tachtig. Ten tijde van zijn verblijf bij FC Köln was dopinggebruik aan de orde van de dag, zo vertelt hij.
"Keulen, herfst 1984. Het bestuur had het weer eens over een 'beslissende wedstrijd'. Het ging om het voortbestaan van de club, kregen we te horen. Een paar spelers, waaronder ikzelf, probeerden die troep uit. We slikten hoestdrankjes met de hoogste doses efedrine. Mijn opgepepte collega's vlogen als duivels over het veld. We hebben gewonnen, maar in welke toestand..."
Het dopinggebruik vond niet alleen in Keulen plaats, verzekert Schumacher. "Mijn Keulse vrienden en ik zijn absoluut niet de enigen die de verleiding om doping te gebruiken niet hebben kunnen weerstaan. In de Bundesliga kent doping een lange traditie. Met mijn kleine Renault 5 heb ik als nieuweling vaak een half dozijn van onze beste spelers naar een arts gebracht. Bij hem haalden ze, voor belangrijke wedstrijden, hun pillen en injecties. Enkelen onder hen waren volledig afhankelijk van die speciale pillen."
Ontslag
Het openbaren van de kleedkamergeheimen kwam Schumacher duur te staan. FC Köln, waar hij op het moment dat zijn biografie uitkwam onder contract stond, verscheurde zijn contract. Ook bij de nationale ploeg was hij niet langer welkom.
Pas afgelopen maart had Schumacher het gevoel dat zijn onthullingen serieus werden genomen. Toen lekte uit dat VfB Stuttgart en SC Freiburg in de jaren tachtig systematisch doping hadden gebruikt. "Deze dopingverhalen voelen voor mij niet als een bevestiging, want ik heb altijd voor honderd procent achter mijn uitspraken in het boek gestaan. Ik zie het meer als een rechtvaardiging", zegt Schumacher daarover. "Het was een belangrijk keerpunt in mijn leven. Het heeft mij als mens volwassener gemaakt. Misschien dat critici van toen er nu anders over denken, maar het verandert niets voor mij."
