Ook valt er te lezen hoelang de voetballer - op dat moment dé ster van het nationale elftal - met ze is omgegaan (lees: vreemdgegaan). Natuurlijk staat Monica ertussen. Zijn vrouw is al zo vaak door 'O Baixinho' bedrogen, dat ze waarschijnlijk niet eens meer van deze publicatie zal opkijken.
Zijn vriend en medespeler van FC Barcelona, Hristo Stoichkov, zei eens dat Romário zich altijd maar om twee zaken bekommerde: doelpunten scoren en het hebben van seks met vrouwen. En het Braziliaanse wonderkind was het daar eigenlijk roerend mee eens. Ooit gaf hij onomwonden toe een womanizer te zijn. 'Ik heb het wel eens met drie verschillende vrouwen op één dag gedaan.'
Duizend vrouwen
Hij beaamde met meer dan duizend vrouwen het bed te hebben gedeeld (plus lid te zijn van de Mile High Club). Eenmaal deed hij 'het' in het beroemde Maracanã-stadion. Hoe ze heette en wanneer het precies gebeurde; dat zou de doorgewinterde losbol echt niet meer weten. 'Maar het was een gouden kans. Na een wedstrijd tegen Corinthians moest ik als enige blijven voor een dopingcontrole. Iedereen was al weg toen een vriendin toevallig langskwam. Een functionaris zat te slapen bij de deur van de kleedkamers en merkte er niks van.' 
Monica, na zeven jaar huwelijk inmiddels zijn ex-vrouw, zou later Romário's uitspattingen haarfijn blootleggen. Zo was het moment dat zij hem in Barcelona met een cabaretdanseres betrapte de druppel die de emmer deed overlopen. 'Hoe beroemder hij werd, hoe meer vrouwen hij achter zich aan had lopen. En intussen gedroeg hij zich thuis als een dictator, een echte hond. Ik moest altijd hoge hakken en korte rokjes dragen. Ook had ik verplicht lippenstift op, terwijl ik daar helemaal niet van hield.'
Pas zeventien
Monica was pas zeventien toen ze haar grote jeugdliefde op een voetbalveld trouwde. Dat was pal voordat het piepjonge echtpaar naar PSV in Eindhoven afreisde (én pal na zijn vrijgezellenfeest in een stripclub). Het fotomodelletje uit een welgesteld gezin leerde Romário kennen toen hij nog een onbekende speler was en in de sloppenwijk Jacarezinho van Rio de Janeiro woonde. Hij zwierf veel op straat, waar hij - ondanks een chronische astma - elke dag urenlang kon voetballen.
Vader Edevair werkte als verfmixer in een verffabriek; het gezin had het niet breed. Ze woonden in een zelfgemaakt krottenhuis. De branieschopper kreeg thuis regelmatig klappen als hij weer eens wat had uitgevroten. Maar iedere werkdag stond zijn vader 's ochtends om vier uur, nog voor zijn werkdag, naast zijn bed om op het naast hun huisje gelegen veld bij de spoorbaan met Romário te gaan voetballen.
Kleine Romário - volgens zijn moeder maar 1,8 kilo bij zijn geboorte en perfect passend in een schoenendoos - blijkt overigens ook enorm te kunnen springen en zou zo kunnen gaan volleyballen. Toch kiest hij voor Rio's tweede voetbalclub Vasco da Gama. Daar blijkt al dat de jongeling niet de makkelijkste is. Hij ontbreekt regelmatig op de training. Ook is hij in wedstrijden vaak afwezig. De reden?
Kont tegen de krib
Hij vindt dat de leiding van de club te weinig vertrouwen in hem stelt. Daarom gooit hij zijn kont tegen de krib. Tijdens wedstrijden wacht hij als spits 'gewoon' tot de bal bij hem in de buurt komt... 'Soms doe ik net alsof ik slaap,' grapt hij. De eigenwijze tiener blijkt niet op zijn mondje gevallen. Toch maakt hij op 6 februari 1985 zijn profdebuut. En, opvallend genoeg, hij scoort niet.
Tja, terwijl doelpunten maken juist Romário's handelsmerk werd. De kleine dribbelaar heeft ontelbare verdedigingen voor schut gezet.
Ja, allereerst in dienst van PSV. Na zijn succesvolle optreden op de Olympische Spelen van 1988 - hij wordt er topscorer - lijven de Eindhovenaren hem in. Hoofdsponsor Philips maakt een zeer lucratieve deal. Optimaal wordt gebruik gemaakt van het valutavoordeel. Bovendien legt PSV voor het eerst internationaal de portretrechten voor een speler vast. In vijf jaar tijd pakt de Braziliaan drie landstitels en twee bekers. Bovendien laat hij zich drie maal tot topscorer van de eredivisie kronen.
Flink afweten
Hij kan doelpunten maken als de beste, maar Romário laat het ook geregeld flink afweten. Trainer Bobby Robson zegt het hem een keer recht in zijn gezicht: 'De ene keer speel je als Pelé, de volgende keer als Mickey Mouse.' Het zo getalenteerde etterbakje ontbreekt geregeld op de trainingen, wendt blessures voor en blijft vaak langer dan afgesproken op vakantie in zijn geboorteland (vanwege heimwee, privéproblemen, carnaval of zelfs een muggenbeet...).
In Brazilië moppert men er intussen ook flink op los. Bondscoach Sebastião Lazaroni vervloekt zijn landgenoot wanneer die zich opnieuw afmeldt voor een interland. 'Een schande is het met spelers die hun vakantie verkiezen boven de eer van hun land. Met hen kan ik niets beginnen, die verdienen helemaal geen selectie.'
* Bovenstaand (eerste gedeelte van het) verhaal over Romário maakt onderdeel uit van het zojuist verschenen boek 'SEX, DRUGS EN VOETBAL' van auteur Maarten Bax, die eerder de geautoriseerde biografieën schreef van Frank & Ronald de Boer en Badr Hari. U kunt een (gesigneerd) exemplaar bestellen via www.sexdrugsenvoetbal.nl Ook is het boek in de (meeste) winkels verkrijgbaar. ISBN: 978-90-816203-0-7.
