"Willem, nog even het Nederlands elftal. Daar verwacht je ook niet veel van, hè?"
"Nee, om eerlijk te zijn niet."
Er klinkt gegniffel. Willem van Hanegem (73), de oud-voetballer van onder meer Oranje en Feyenoord, zegt in feite iets geheel niet-grappigs. Maar in de context van het voorgaande onderwerp past het perfect. Eerlijk zijn. En het feit dat Nederlands-Marokkaanse voetballers om die reden altijd met hem zijn weggelopen.
Van Hanegem kan het opvallend goed vinden met spelers die een Marokkaanse achtergrond hebben. Neem een Ali El Khattabi, met wie hij werkte bij Sparta Rotterdam. Een Elbekay Bouchiba, die Van Hanegem als coach meemaakte bij AZ. En dan heb je ook nog spelers als Houssin Bezzai (Sparta), Anouar Kali (FC Utrecht) en Taoufik Ameziane (AZ).
Die keer dat Van Hanegem naar de trouwerij van voormalig Marokkaans jeugdinternational Bezzai kwam. De voormalige verdediger van Haarlem, TOP Oss en Sparta zal het nooit vergeten. De Kromme stond met zijn hele gezin op de stoep. Zo was hij.
Wat Van Hanegem zo bijzonder maakt? "Zijn directheid en openheid. Maar vooral ook zijn eerlijkheid. Dat heb je als speler nodig, vooral als je tussen twee culturen leeft", zegt Bezzai in de uitzending bij Pauw. "Dat je weet dat er ook iemand is die je vertrouwen geeft."
"Je denkt: ik hoor er niet bij in de voetbalcultuur. Ik kom uit de Marokkaanse cultuur, het gaat er heel erg direct aan toe. Hoe ga ik daarmee om? De trainer wist dat op een bepaalde manier heel goed over te brengen."
"Ik denk dat het niet eens zo zeer met het Marokkaan-zijn te maken heeft, het is gewoon hoe de trainer zelf was. Heel eerlijk en duidelijk. Dat maakte dat hij heel geliefd was, tenminste bij ons."
De praatstoel waar Van Hanegem tot die tijd op zat, wordt met ferme taal onder zijn kont vandaan geschopt. Pauw heeft Marokkaans-Nederlandse voetballers gevraagd iets op video te zeggen over hun band met de gepassioneerde zeventiger.
En dan, laatste filmpje. Ameziane, oud-AZ'er, heeft het over de kans die De Kromme gaf aan jongens met een andere achtergrond. Seconden later moet De Kromme weer op beeld. Jeroen Pauw wil nog één laatste vraag stellen over zijn band met de Marokkaanse Nederlander, maar merkt dat Van Hanegem zichtbaar geëmotioneerd is.
Na de snelle omslag naar daar waar hij eigenlijk voor is gekomen, het Nederlands elftal dat vriendschappelijk oefende tegen Marokko, loopt Van Hanegem weer leeg over hoe schandalig hij de huidige gang van zaken vindt. En de man die als de eerlijkheid zelve wordt gezien is door niets of niemand meer tegen te houden. Alleen complimenten kunnen Van Hanegem stoppen.
