De van nature rechtsbenige Veldhoen maakte indruk als linksback, vooral dankzij zijn snelheid, goede sliding en tactische inzicht. Op zijn zeventiende debuteerde hij bij Feyenoord, nota bene tegen stadgenoot Sparta dat op die 2e december van 1956 met 4-0 klop kreeg. Na zijn debuut verdween Veldhoen niet meer uit de basis en speelde hij in totaal 380 competitieduels, totdat hij op zijn 31ste stopte. Alleen Wim Jansen en Coen Moelijn kwamen vaker in actie namens de Rotterdammers.
Met Feyenoord won hij vier landskampioenschappen en twee KNVB-bekers en veroverde hij in 1970 de Europa Cup I. Veldhoen was eind jaren tachtig nog enkele jaren bestuurslid van zijn club.
In 1961 verdiende Veldhoen zijn haasje bij het Nederlands elftal, in Leipzig met Oost-Duitsland als tegenstander. Toevalligerwijs was de DDR ook de laatste opponent van Veldhoen als international, zij het dat de Oost-Duitsers in 1967 op bezoek kwamen in Amsterdam. Hij bedankte voor het Nederlands elftal omdat hij het interlandvoetbal niet meer wilde combineren met het werk voor zijn stukadoorsbedrijf. In totaal droeg Veldhoen 27 keer het Oranje-shirt.
Bron: Feyenoord en VI
