Op zich niets mis mee. In een wereld waar toch al alles onder een loep wordt gelegd, is het zo gek nog niet om eens duidelijk te maken hoe een scheidsrechter zich in deze professionele wereld begeeft en kan het volgens mij al helemaal geen kwaad via een modern medium het voetbalpubliek te bereiken. Daarnaast is, zolang we in Nederland met een enorm tekort aan scheidsrechters kampen, elke actie om een nieuwe scheidsrechter te winnen ook nog eens meegenomen. Tijdens de aankondiging van de site riep de scheidsrechter uit Enter in te gaan op discutabele beslissingen. Toelichtingen op beslissingen die voor een ieder helderheid zouden moeten verschaffen. Weg uit die ivoren toren, openheid voor alles. Zo'n aankondiging prikkelde uiteraard mijn belangstelling en daarom surfte ik deze week even naar de site.
Ik zag een goed, modern en overzichtelijk ontwerp. Natuurlijk ook nog even verder gelezen. Ik wilde wel eens weten hoe de scheidsrechter die handsbal bij Roda JC - PSV had geïnterpreteerd en waarom hij, anders dan 99 procent van alle scheidsrechters, deze 'smash' niet met een strafschop had gehonoreerd. Het antwoord op de site was simpel: 'omdat wij (wie zijn wij?) het juist hadden gezien'. Helaas vond ik ook geen ophelderingen over situaties die daar in de laatste competitie- en bekerronde toch wel om vroegen.
ZMD
Deze week werd het waarom duidelijk. De fluitende pionier was over de opzet en transparante inhoud van zijn website door de Zeister Manipulatie Dienst op het matje geroepen. Vanaf nu mag hij - uitsluitend vanuit het spelregelboekje - alleen nog maar zijn mening geven over situaties in zijn eigen wedstrijden en mag hij geen namen van spelers en clubs meer noemen. Als hij dit toch doet, moet hij op de blaren zitten. Waarom worden er vanuit die bosrijke omgeving toch altijd sancties in het vooruitzicht gesteld aan mensen die echt iets te melden hebben? Wedstrijdsituaties van collega's toelichten en daar kanttekeningen bij plaatsen, dat is natuurlijk helemaal uit den boze. Vertel mij eens hoe je door dit soort beperkingen nog over openheid kunt spreken? Braamhaars superieuren zijn bang dat er door zijn enthousiaste en open houding wellicht sprake zal zijn van belangenverstrengeling en dat zijn eigen prestaties onder druk kunnen komen te staan als hij via zijn persoonlijke mening over het presteren van collega's en clubs zal schrijven. Een wat lange omschrijving voor het woord: 'zwijgplicht'.
Afgelopen week kwam Braamhaar in het bekertoernooi en de competitie niet in actie. Zelf vond hij dat niet zo erg. Hij had er sinds de hervatting na de winterstop dan ook al twee wedstrijden op zitten. Nu kon hij op zijn gemak het amateurwedstrijdje Staphorst - Excelsior'31 gaan bekijken en zich in alle rust voorbereiden op een UEFA-bijeenkomst op Malta. Het lijkt erop alsof daar een enorme aanslag op de fysieke, mentale en intellectuele vermogens gepleegd gaat worden. Kom op zeg. Wat had ik graag op die website gelezen dat Braamhaar het belachelijk vond dat hij als één van Nederlands vijf beste scheidsrechters van dit moment op onbegrijpelijke wijze niet stond ingeroosterd terwijl anderen de kans krijgen drie wedstrijden op rij negatief te beïnvloeden, rode kaarten en strafschoppen weigeren te geven of beslissende doelpunten niet durven te annuleren. Heeft Braamhaar als professional dan nog steeds niet door dat goede arbitrage een basis is voor een hoger speelpeil en dat hierdoor het Nederlands voetbal een goede dienst kan worden bewezen?
Profmilieu
Het is dan ook niet vreemd dat een aantal scheidsrechters met regelmaat wordt verweten als veredelde amateurs in de professionele voetbalwereld rond te lopen. Ik moest er vorige week tijdens een gezellige ongedwongen avond, waar zo'n 140 (oud-) ADO-ers elkaar (na soms ruim 40 jaar) ontmoetten, nog aan denken. Onder de aanwezigen waren Joop en Piet Eversteijn, landskampioenen in 1942. Frans Kok, Ben van Oort, George van Rosmalen, profs van het eerste uur. Oud-internationals als Harry Heijnen, Henk van Leeuwen, Guus Haak, Piet de Zoete en Martin Jol. Een heel leger aan andere Haagse toppers als Theo van der Burch, Lex Schoenmaker, Joop Korevaar, Simon van Vliet, Joop Niezen, Martin van Vianen, René Pas, Aad de Mos en Dick Advocaat. Maar ook Cees Tempelaar, Wim van Laar, Frans Danen, René van Delft en Carlos Roeleveld die hun opgedane ADO-ervaringen nu in de top van het amateurvoetbal als trainer kunnen overbrengen.
Bijna de gehele ADO-3 selectie was aanwezig, die in 1973 het Landskampioenschap voor Reserveteams moeiteloos won. Maar ook heel veel oud-gedienden als de gebroeders Segboer, Fial en Marcussen, Ruud Popering, Hans Wijnants, Herman Telle, Hans Verbeek, Adrie Urgert, Ward Swart en Koos Lamers die op een wat meer bescheiden niveau hun partijtjes meespeelden, maar bij wie het rood-groene bloed nog steeds door de aderen stroomt. Dat al de daar aanwezigen nog steeds weten dat 'het willen winnen' de essentie van topsport is, werd duidelijk toen de grote ADO-quiz werd gespeeld. Maar liefst zes juryleden waren er nodig om de strijd zo eerlijk mogelijk te laten verlopen. Alle trucs werden uit de kast gehaald om de overwinning (uiteindelijk na twee barrages) te behalen. Een duidelijker voorbeeld, dat de omgeving waarin je bent opgegroeid (in dit geval het Haagse Zuiderpark) de basis is van de mate van je professioneel denken en handelen, was niet denkbaar.
Klik hier voor meer informatie over de auteur.
