“Ik heb het hele seizoen al aangegeven dat ik dichter bij de goal van de tegenstander moet spelen. Dat is nu het geval en dan zie je dat ik genoeg assists geef en doelpunten maak. Ik kan nog veel beter, maar het is geen slecht seizoen. Ik had graag gebleven bij Katwijk, alleen vanuit de club was er niet het enthousiasme dat ik had gehoopt. Wel vanuit de groep en de technische staf, maar de club was niet helemaal overtuigd om me nu al een contractverlenging aan te bieden. Toen heb ik gezegd: dan trek ik de stekker eruit.”
Kaas
Het transfernieuws is nog te vers. Aslanyan-Mamedov kan dus ook nog niet zeggen wat hij van plan is volgend seizoen. “Ik weet echt nog niet wat ik ga doen. Er zijn een hoop mooie clubs in De Bollenstreek. Ik hoop dat ik in de Tweede Divisie kan blijven voetballen. De kans is klein dat ik weer naar de profs ga, dus dan zou de Tweede Divisie een mooi niveau zijn. Maar ik moet zeggen dat ik niet bij voorbaat nee zou zeggen tegen een club uit de Derde Divisie.”
Aslanyan-Mamedov heeft een lange lijst met profclubs achter zijn naam staan. Hij speelde in Nederland voor onder meer FC Groningen, PEC Zwolle en Willem II. Begin 2018 zoekt hij zijn heil in zijn geboorteland Armenië, waar hij een halfjaar voetbalt voor Alashkert Yerevan. “Dat was natuurlijk heel anders. Er is daar geen ruimte voor verlies. Als je verloren hebt dan hangt er de hele week een onwijze spanning op de club. Er is ook geen ruimte om op te bouwen of terug te komen van blessures. Ik liep een blessure op en vanuit Nederland werd me verteld dat ik zes of zeven weken rust moest nemen. Maar in Armenië vonden ze dat ik na twee weken moest spelen. In Nederland is overal een protocol voor, maar in het buitenland houdt men zich daar niet aan.”
Met Tim Matavz en Virgil van Dijk
Op negenjarige leeftijd vlucht Aslanyan-Mamedov van Armenië naar Nederland. In detail treden wil hij niet, maar hij vertelt wel dat het nooit zo was uitgestippeld om per se naar Nederland te gaan. “De eerste twee jaar werden we om de paar weken ergens anders heen gebracht. Uiteindelijk zijn we in het Friese Bergum terechtgekomen. Waaraan ik moest wennen in Nederland? Ik was nog jong en dan let je vooral op details. Ik moest bijvoorbeeld wennen aan kaas. Ik dacht: wat is dit en waarom eten mensen dit? We vonden het allemaal vies, maar nu eet ik het ook bijna elke dag.”
Henrikh Mkhitaryan
Als jonge jongen is Aslanyan-Mamedov dag in dag uit bezig met de bal. Op straat, in de AZC’s waar hij met zijn gezin verblijft en uiteindelijk ook op het veld bij een amateurclub: VV Bergum. Zijn talent valt daar direct op. “Uiteindelijk kwam ik terecht in de jeugd van FC Groningen. Moeilijk om over mezelf te zeggen of ik een groot talent was, maar cijfermatig wel. Ik speelde altijd een jaar boven mijn leeftijdsgroep. Ik scoorde veel, dus ik gold altijd wel als talentvol. Dat is ook gebleken toen ik mijn debuut maakte voor het eerste elftal.”
Met trots denkt hij terug aan de wedstrijden die hij heeft gespeeld voor het eerste van FC Groningen. Toch springt één prestatie daar nog ver bovenuit. “Mijn debuut voor het Armeense elftal. Ik heb met Armenië tegen spelers mogen spelen wat me nooit was gelukt in clubverband. Onder anderen Karim Benzema en Paul Pogba. Dat zal ik nooit vergeten. Ik heb ook meegedaan in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Denemarken, die we met liefst 0-4 wonnen. Iedereen was zo goed die dag. Ik viel kort voor het einde in en kan voor altijd zeggen dat ik in een voor Armenië historische wedstrijd heb mogen meedoen.”
Aslanyan-Mamedov ligt tijdens interlandperiodes meestal op de kamer met dé sterspeler van het land: Henrikh Mkhitaryan. De goede band met de Arsenal-speler bestaat nog steeds. “Hij is een hele goede speler, maar bovenal een onwijs goed mens. Ik heb nog weleens contact met hem, maar het is iets moeilijker nu hij in Engeland speelt. Toen hij bij Borussia Dortmund speelde, ben ik een aantal keer bij hem thuis en op de club geweest. Ik zou ook zeker graag nog eens naar Londen gaan als het me uitkomt.”
