Mahmudov kwam in zijn carrière voor verschillende clubs uit, waarvan twee keer in de Eredivisie: voor PEC Zwolle en Excelsior. “Als ik terugkijk op mijn periode in de Eredivisie dan zie ik meer positieve dan negatieve kanten. Het is het hoogste niveau van Nederland en voor iedere jongen is het een droom om op dat niveau te spelen. Dat ik dat bereikt heb maakt mij trots, maar ik heb niet alles eruit kunnen halen wat erin zat.”
De goaltjesdief kent een gevoelige kant en deze kwam hem niet altijd ten goede in de harde voetbalwereld. “Ik ben een speler die vertrouwen nodig heeft van de trainer. Als het voor mijn gevoel eerlijk verloopt en er geen sprake is van een politiek spel, dan train ik hard en ga ik voor een trainer door het vuur. Wanneer ik zonder uitleg niet word opgesteld dan heb ik hier moeite mee. Ik kende periodes bij Excelsior dat ik goed speelde en scoorde, maar vervolgens een week later op de bank zat. Dan ging dat in mijn koppie zitten en had ik er geen zin meer in. Dat is natuurlijk niet goed, want als professioneel voetballer moet je hiermee om kunnen gaan, maar bij mij duurde het drie of vier dagen voordat ik dit los kon laten. Ik ging soms niet eens meer naar buiten als ik in het weekend niet scoorde.”
Avonturen
In 2015 maakte Mahmudov voor het eerst de stap naar het buitenland. Het voorgaande seizoen verhuurde PEC hem aan Sparta en bij terugkomst in Zwolle kon hij niet rekenen op contractverlenging. “Ik koos voor het buitenland, omdat het voor mijn gevoel op dat moment klopte. Met het Bulgaarse Levski Sofia kwam er een grote club, ging ik er financieel gezien op vooruit en met 25 jaar was ik er klaar voor om Nederland te verlaten.” De avonturen in het buitenland pakten anders uit dan verwacht voor de spits. Na een teleurstellend jaar in Bulgarije mocht hij vetrekken en maakte hij een korte tussenstop in Armenië.
Na omwegen via drie Nederlandse clubs en een hels avontuur in België vond Mahmudov zijn weg naar sv TEC. “Via de trainer (Hans van de Haar, red.) kwam ik bij TEC terecht. Ik kende hem van mijn tijd bij AGOVV en we hadden een tijdje contact. Eenmaal in Tiel moest ik wennen aan het amateurvoetbal, het was even schakelen. Inmiddels voel ik me op mijn plek en hebben we een leuk team met goede spelers, een professionele trainer en onderling een goede band.”
Samen met onder andere de zoon van Olympique Lyon-trainer Peter Bosz, Gino, brengt de voetbalnomade de nodige Eredivisie-ervaring naar de Tweede Divisionist. “Ik lig goed in het team en kan met de meeste jongens goed opschieten, maar neem geen bepaalde rol op me. Af en toe vragen ze naar mijn (buitenlandse) avonturen en dan vertel ik ze wat ik meemaakte. Het is niet zo dat ik hierdoor meer ben dan anderen in het team, iedereen is bij ons gelijk.”
Benieuwd naar wat Denis Mahmudov allemaal meemaakte in het buitenland? In de Tweede Divisie Krant, die in november verschijnt, lees je zijn hele verhaal!
